Δέσμιος

Μπορεί το τραγούδι να λέει : «Πόσο λυπάμαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα πριν να γνωρίσω εσένα, που πρόσμενα καιρό»,

μπορεί όλοι οι υπόλοιποι στίχοι να ηχούν μέσα σου, μα γιατί να λυπάσαι για τα περασμένα χρόνια; Αυτά σε έφτιαξαν, αυτά σε στήριξαν, αυτά σε κατέστρεψαν και χάρη σ’ αυτά ξανασηκώθηκες.

Μια μικρή ζωή που σου χαρίζει το τώρα. Φαύλος κύκλος αλλιώς. Αν δεν υπάρχει το πριν, μην ελπίζεις για το αύριο.

Όταν καταστρέφεις το Head Vs Heart σταματάς να αμφιταλαντεύεσαι σε επιλογές  και αποκτάς ένα όπλο που αντί να σε καταστρέφει σου γεμίζει την παλέτα σου με καινούργια χρώματα. Σταμάτα λοιπόν να ξερνάς αναμνήσεις και λάθος επιλογές, γιατί απλά αν κυνηγήσεις την τύχη σου, αποκτάς τα θέλω σου.

Όταν το μυαλό τρέχει πιο γρήγορα από τα πόδια σου, προσπάθησε να το φτάσεις, μόνο τότε αρχίζεις να χτίζεις τον κόσμο σου. Κάποια μου είχε πει «φαντάσου να ζεις σε ένα σκηνικό με κάστρα, δάση και φευγαλέες αιθέριες υπάρξεις. Τι soundtrack  θα είχε;» Εγώ ξέρω ακριβώς, ακούω το τραγούδι στα αυτιά μου. Μπορεί να το είχε ακούσει και εκείνη ή απλά ήθελε να μάθει πως φαντάζει.

 Ίσως ήταν όνειρο,

   μπορεί και όχι.

Ίσως είναι λόγια του αέρα ή ανεκπλήρωτες ευχές

μπορεί και όχι.

   Ίσως να παρακάλεσα για αγάπη

Ίσως τελικά να είμαι τυχερός άνθρωπος.

 Μήπως σου θυμίζει κάτι;

Απόσπασμα από γράμμα που γράφτηκε κάποτε, κάπου από κάποιον.”