-
Προς τιμήν του άλλου σου μισού
Όταν ο Δίας χώριζε με τον κεραυνό του σε δυάδες τα άτομα δεν ήξερε πόσοι άνθρωποι αναζητούν ακόμα, το άλλο τους μισό δίχως ελπίδα.
-
Μόνο αν μ’ αγαπάς, φώναξέ το!
Γιατί αν μ’ αγαπάς, θέλω να το φωνάξεις! Γιατί αν μ’ αγαπάς, θέλω να μου το δείξεις!
-
Ο αντικρουόμενος φόβος
Και έμειναν μόνοι τους οι άνθρωποι.Ψυχές αιωρούμενες.Σκέψεις σκορπισμένες.“Θέλω” κλεισμένα στα παλιά σεντούκια κάτω από το κρεβάτι – εκεί που βρίσκονται οι παιδικοί μας φόβοι.
-
Ποιός το ορίζει;
«Σ´ ευχαριστώ που ακούω τραγούδια και σκέφτομαι χαρούμενα.»Κάποια είχε γράψει πως οι ψυχές καταλαβαίνονται ακόμα και στη σιωπή.Εγώ θα συμπληρώσω πως οι ερωτευμένες καρδιές μόνο στη σιωπή επιζούν.Το είχε πει και Shakespeare άλλωστε, ο έρωτας είναι βουβός.
Μπορεί επίσης να σας ενδιαφέρει
Κλειστόν λόγω έρωτος
Στα όρια του παρελθόντος
Προς τιμήν του άλλου σου μισού
-
Δέος ή Φόβος
Γιατί εκείνη δεν τη φοβήθηκε ποτέ τη βροχή.Γιατί αγαπούσε τον τρόπο που ο αέρας ανακάτευε τα μαλλιά της.Γιατί ένιωθε ευγνώμων και προστατευμένη όταν το παλτό της, αγκάλιαζε το σώμα της.Γιατί φώτιζε ολόκληρη, όταν ο ήλιος έβγαινε στον ουρανό!
-
Αλμανάκ
Τέτοιες μέρες ήταν… Θυμάσαι; Και αλλάζουν τα πράγματα, και περνά ο καιρός και μόνο αναμνήσεις μένουν που αντί να ξεθωριάζουν, να αποδυναμώνονται και να χάνουν τη ζωντάνια τους εγώ τις κρατώ και δεν τις αφήνω να γίνουν απλά μακρόχρονες μνήμες– κάτι σαν τον Νόμο της Άσκησης στην μάθηση. Και κάθομαι ξαπλωμένη με τα ακουστικά στα αυτιά, αποκομμένη από όλους και αγνοώ κάθε κλήση στο κινητό μου. «Ποιος έχει όρεξη για βόλτα σήμερα;»
Μπορεί επίσης να σας ενδιαφέρει
Μια ιστορία δίχως όνομα
-
Μια ιστορία δίχως όνομα
Και φαινόταν στα μάτια σου πως θα γίνουμε έτσι. Και φαινόταν στα μάτια μου πως το ήξερα. Και κανείς μας δεν έκανε τίποτε. Μήτε προσπάθησε, γιατί δε φοβόμασταν, σιωπήσαμε από επιλογή και περιμέναμε, λες και ήτανε διαφημίσεις και κάποτε θα τελείωναν για να ξαν’ άρχιζε η ταινία μας. Μα έλα που δεν τελείωναν ποτέ.
Μπορεί επίσης να σας ενδιαφέρει
Αλμανάκ
-
Ταραγμένη καρδιά μου
Κράτησες την καρδιά μου στις άκρες των δαχτύλων σου. Ταρακουνήθηκε τόσο που με ζάλισε. Σκοτείνιασε ο κόσμος Αλλά ήταν ο μόνος τρόπος για να μετρήσω τα άστρα.
-
Δε χρειάζονται πολλά
όχι πολλά ένα παράθυρο να κοιτάμε την ανατολή και ένα κρεβάτι να ξαπλώνουμε τη δύση αυτά χρειάζονται μόνο
-
Δέσμιος
Μπορεί το τραγούδι να λέει : « Πόσο λυπάμαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα πριν να γνωρίσω εσένα, που πρόσμενα καιρό»,
Giwta Markou
